Hij volgde de middelbare school en Universiteit te Leiden.
Hij werd huisarts in Castricum in Noord-Holland, was daarna enkele jaren als verzekeringsarts in Zaandam, Alkmaar en Den Helder, enige jaren als bedrijfsarts in het Medisch Centrum Alkmaar en enige jaren als directeur van een grote algemene bedrijfsgezondheidsdienst (ongeveer 80-tal aangesloten bedrijven, waaronder de zorg voor enkele Amerikaanse boorplatforms in de Noordzee) te Heerhugowaard werkzaam.
Al na vier jaar als huisarts in zijn zeer drukke en grote praktijk had hij de ideeën om te proberen het ware 3-dimensionale geluid via een tweekanalen systeem, dus via een normale stereo installatie met twee luidsprekers over te brengen.
Na vele jaren experimenteren en proefnemingen vond hij in zijn onderzoek het driedimensionale geluid zoals we het nu kennen van en kunnen horen met bijvoorbeeld DirectSound-3d van Microsoft en vele anderen, die ons nu ‘surround’ geluid via twee kanalen presenteren.
De aanvrage voor het belangrijkste patent voor deze 3-D techniek in Amerika werd in eerste instantie onontvankelijk verklaard vanwege het ongeloofwaardige ervan en werd als sciencefiction geduid en om die redenen afgewezen.
Na extra en zeer uitgebreide toelichtingen werd het dan toch als nieuw erkend, zodat daarop toen wél US patent werd verleend. Zie U.S. Patent 4,393,270
Nadat dit Amerikaanse patent dan aan hem was verleend zorgden wijzigingen kort daarop in diezelfde Amerikaanse wetgeving er echter voor en dat was opvallend en zeer frustrerend, dat claims naar Microsoft, Intel en vele geluidskaartenfabrikanten, alsook makers van andere geluidsapparatuur niet effectief gemaakt konden worden, terwijl zij allen feitelijk wél zijn door hem ontdekte principes hanteren. Dit kwam door inlassen in die wetgeving van de zogenaamde "all elements rule". Daarmee werd verlangd dat alle claims in het patent tegelijk werden aangetast, wilde je rechten kunnen laten gelden.
Het ging en gaat hier om vele miljarden dollars.
++++++
Hij analyseerde het geluid als opgebouwd uit twee componenten: namelijk een informatief of basaal gedeelte van pure informatie en een richtingsinformerend gedeelte als een functioneel en natuurlijk aspect voor het bepalen van de richting vanwaar het geluid komt.
Dit was de sleutel om in staat gesteld te worden geluiden te manipuleren zoals we dat nu kennen en ervaren zoals in computerspelletjes en in vele, vele andere toepassingen.
In de midden jaren zeventig werd hij daardoor in de internationale audio-wereld min of meer een interessante vent gevonden, maar hij kreeg evenwel - los van zijn octrooien - nooit geldelijke beloningen voor zijn buitengewone inspanningen en inspiratie.
Wel mocht hij onlangs de eer ervaren, dat een van zijn patenten op het gebied van geluid door een organisatie van de VN de WIPO (World Intellectuel Property Organization) op de lijst van wereld intellectueel eigendom was gezet.
En ook heeft hij nu het genoegen, dat zijn ideeën ook echt nu over de hele wereld toegepast worden, zoals in de huidige video- , audio- , computerapparatuur en software. Evenals in allerlei computerspellen en wat al niet meer.
Daarnaast heeft hij als eerste een opname systeem uitgevonden om geluid op de meest natuurlijke wijze driedimensionaal vast te leggen en dat dan ook driedimensionaal te reproduceren over een normale stereo-installatie met twee luidsprekers.
Dit is nu op dit moment zo spectaculair, dat de luisteraar zich echt op de opname locatie kan wanen, bijvoorbeeld in een concertzaal of gewoon buiten. Hij noemt die opnames Holografische geluidsbeelden.
Ook kan de luisteraar zich nu vrijelijk door zijn luisterplaats bewegen en een orkest als het ware vanuit verschillende hoeken beluisteren of bekijken, zoals bij een hologram.
Hans van den Berg noemt het Holografisch Geluid System (voorheen BILAS of bilateraal akoestisch systeem) of JOS (Just Original Sound)
+++++
Vanwege wel onderkende, maar door iedereen aanvaarde fouten in de daarvoor benodigde opname apparatuur, voelde hij zich ook nog eens gedrongen om een totaal nieuw en revolutionair ontwerp van een kunsthoofd te bedenken.
Want in de audio-technische instituten over de hele wereld werd toen al enige decennia naarstig en intensief gezocht naar de ontbrekende en maar niet te realiseren vóór-informatie, waar men uiteindelijk van dacht, dat deze wel nooit gevonden zou worden wegens individuele menselijke verschillen.
En toch, ook dit mocht hem gelukken en daardoor hadden de kunsthoofden van zijn ontwerp nu ineens wél alle benodigde eigenschappen – dus ook voor het eerst de lang gezochte vóór-informatie - voor een misschien nu wel haalbare holografische geluidsoverdracht over twee luidsprekers.
Want deze opnametechnieken vergden een tot nu toe onmogelijk gebleken extra vierde en laatste stap om op een aanvaardbare wijze zowel de oorspronkelijke klankopbouw van muziekinstrumenten, als ook de oorspronkelijke richtingen (en daarmee dus ook de oorspronkelijke akoestiek) in goede en juiste orde te krijgen.
Daar zijn werkelijk talloze, doch allemaal verder onjuiste ‘oplossingen’ voor.
Of je hebt de richtingen redelijk, maar dan is een viool/fluit/piano of ander instrument eigenlijk niet om aan te horen, of je hebt de muziek goed, maar de richtingen zijn grotendeels weg, en wat je dan overhoudt is een goede kwaliteit stereo. Maar daar ga je natuurlijk niet voor.
Het zoeken naar de juiste sleutel is echt vele malen moeilijker dan het zoeken naar de bekende naald in een hooiberg.
En je weet in eerste instantie eigenlijk ook nooit zeker of die ‘naald’ er wel in ligt.
Om deze ‘naald’ toch te vinden is Van den Berg fors met zijn onderzoek - voor de zoveelste keer weer helemaal opnieuw - bezig gegaan en mocht deze research afgelopen januari 2010 tot zijn grote verrassing - eindelijk na 36 jaar(!) – dan toch met een prachtig eindresultaat afronden.
Hij heeft dus in een tijd van totaal 36 jaar vier zeer wezenlijke stappen in deze unieke holografische techniek moeten zetten om het woord ‘werkelijkheidsweergave’ echt ook die bedoelde inhoud te geven.
+++++
Al eerder vond hij twee camera's uit. De eerste was een snelle sportsluiter (gemakkelijk tot 1/4000 sec of sneller) te plaatsen voor op de lens van een zeer eenvoudige (en spotgoedkope) camera en welke dan de functie van de ingebouwde sluiter overneemt.
Met het daarin door hem bedachte spleetraster-systeem combineerde hij later een synchroon meebewegend beeld-spleetscherm en construeerde hij zijn tweede, zijn tegenlichtcamera, welke - ook tegen de volle zon in - haar zeer contrastrijke werk doet en zeer bijzonder is.
Deze camera is toenmaals bij de NASA geweest en daar als zeer bijzonder geduid. Aangezien NASA zelf niet fabriceert, wel enthousiast was, werd daar aangeraden een grote fabrikant te zoeken.
Doch ook toen al werden hier de patentaanvragen in Amerika gesaboteerd.
Zijn eigen beschreven vondsten werden notabene in de alinea’s van andermans patenten geschoven en daarna dan tegen hem in het geweer gebracht. Na duiding van deze opvallende en geniepige frauduleuze ambtelijke handelingen werden daarna steeds weer andere niet valide bureaucratische en zeer vertragende elementen juridisch aangevoerd, een zodanig lange tijd totdat de aanvragenperiode voorbij was.
De betrokken advocaten waren rijkelijk voorzien van Italiaanse namen en de bedrijven waar het toen vooral om ging, waren Texas Instruments Corporation en Fairchild Camera Industries. De grote jongens wat betreft militaire camera’s voor straaljagers e.d.
Eigenlijk dan duidelijk genoeg dus. Uiteindelijk werd daarom de procedure in Amerika gestaakt en ook juist vanwege die misdadige gang van zaken in Amerika dan weer wel in West-Europa met octrooien gehonoreerd.
Vandaar dat hij in de jaren tachtig op speciaal verzoek van de CRI (de vroegere Centrale Recherche Informatiedienst) èn op uitnodiging van twee Ministeries in Den Haag ten behoeve van een grote groep van deskundigen van Interpol, welke op een conferentie over nieuwe speciale technieken vanuit een 26-tal landen bijeen waren gekomen, zijn Tegenlicht Camera heeft mogen en kunnen toelichten.
Halverwege de jaren zeventig kreeg hij vanwege al deze vondsten via een goede vriend, wijlen Ben Dingerdis, welke toen met Generaal Haig (recent †) van de NAVO in Brussel goed bekend was, het verzoek om zijn ideeën - aangaande het voor radar onzichtbaar maken van onder andere vliegtuigen - aan een bijzondere commissie, die daarvoor speciaal vanuit Brussel naar het militaire vliegveld in Ypenburg - bij Den Haag - was gekomen, voor te leggen.
Deze ideeën, waarop - mag men aannemen - inmiddels de huidige bekende Stealth-techniek is gebaseerd, werden dus in het diepste geheim daar besproken. Eén van zijn opmerkingen was, dat hij het verder aan hun deskundigen moest overlaten en dat zij daarom maar een aantal ingenieurs moesten aantrekken.
Ook heeft hij de opmerking gemaakt, dat vanwege de vergaande militaire consequenties hij geen zin had om van een of andere geheime dienst een kogel te krijgen. En hij versterkte deze mening extra met te zeggen, dat hij vanzelfsprekend zeer stellig het zwijgen zou bewaren en dus ook niet opgelegd wenste te krijgen. En dat hij daarom anders ook niet naar die bespreking zou zijn gekomen, als ze bang waren, dat hij zijn ideeën zou lekken naar de verkeerde partij.
Als u de resultaten wilt beluisteren en een en ander wilt bekijken, kan dit op de huidige website.
+++++++++
Advies van deze arts-uitvinder aan vooral de jeugd:
Zorg ervoor dat je hoe dan ook geen discotenten bezoekt, waar het lawaai meer dan 80 decibel overschrijdt.
85 dB is officieel de grens waarbij zonder geëigende bescherming namelijk al lawaaidoofheid kan gaan optreden.
Het liefst is veel minder aanraden, namelijk veel en veel minder en echt maximaal tot 80 dB.
Die overschrijding is eigenlijk al wel héél gauw bereikt en wordt door de overheid maar matig, weinig effectief of zeer slecht gecontroleerd.
Moet je dus echt zelf en voor jezelf doen.
Mijdt kleine ruimten met krankzinnige herrie, zoals auto’s met een zogenaamde ‘geweldige installatie’; heb je een ritje met een dergelijke enthousiaste, maar domme eigenaar een keertje meegemaakt, blijf je daarna mogelijk de rest van je leven een harde prater, omdat je jezelf erna minder goed kan horen en dus minder goed kan terugkoppelen.
Want je hoort jezelf (notabene!) nog maar amper!
En dat dan dus mogelijk blijvend!
Ga niet bij een brommer of motor staan of er op rijden zonder of met een slechte uitlaat, en ga alsjeblieft knalvuurwerk en heel zeker het zware uit de weg.
Het is namelijk zo voor elkaar om een blijvende ‘dip’ in je gehoorsspectrum te krijgen, en deze heeft de nare eigenschap meestal dan uit zichzelf steeds verder uit te breiden en erger te worden.
Mijdt ook het onbeschermd werken met herrie-gereedschap, waarvan er zeer veel in omloop is. Het kan in veel minder dan een half uurtje al bekeken zijn. Maar ook met een te luide koptelefoon. Dit is zelfs een berucht ‘moderne’ oorzaak.
Want je hebt je gehoor maar één keer gekregen en het kan zo maar binnen zeer korte tijd aan gort zijn met als triest vooruitzicht levenslang last van hardhorendheid.
Zelfs doofheid(!) op je 40-50e jaar is ook al mogelijk.
Ook de mogelijkheid van blijvende(!) niet te controleren fluit- en piepgeluiden en duizelingen in je hoofd bestaat. Iets waar je echt helemaal gek van kunt geraken.
Dit zijn géén kuladviezen, maar bloedserieuze en gegeven vanwege trieste ervaringen uit zijn beroepsfeer, zoals die van bedrijfsarts.
En bedoeld om je jonge leven niet meteen al ongelukkig te laten maken, maar juist te verrijken.
Toen hij drie jaar oud was